Szczególnym symbolem polskiej Wielkanocy jest tradycyjna „święconka”. Ten słowiański zwyczaj wywodzi się ze średniowiecza. Początkowo to księża przyjeżdżali do pałaców i dworów święcić pokarmy. Dopiero później zaczęto przynosić pokarmy do kościołów w ogromnych wiklinowych koszach. Mały koszyczek pojawił się w XX wieku.
W różnych częściach Polski do koszyczka wkłada się inne pokarmy. Na przykład w okolicach Tarnowa święci się słoninę, masło i chrzan, w Wielkopolsce – ocet, oliwę, wódkę i ser, a w Łodzi białą kiełbasę. Zwykle w koszyczku są: baranek – główny symbol zmartwychwstania i zwycięstwa dobra nad złem, jajka jako symbol życia, chleb nawiązujący do Ciała Chrystusa i zapewniający dobrobyt i pomyślność, ciasto – znak umiejętności i doskonałości, sól i pieprz jako symbole prawdy i oczyszczenia i wreszcie ozdobne gałązki barwinka i bukszpanu jako symbole nieśmiertelności.